الدراسات الاسلامية المسيحية اليهودية
منهج النصوص التوراتية والانجيلية في اثبات نبوة محمد (ص)وامامة اهل بيته(ع)

الملحقات

الحروف العبرية العبرانية :

الحروف العبرية السامرية :

التوراة العربية بترجمة سعديا الفيومي و بخط عبري مسبوقة بالنص العبري :

[20] וּלְ יִשְׁמָעֵאל ש ְׁמַעְתִּיךָ הִ נֵּה ב רַכְ ת י אֹתוֹ וְהִפְרֵיתִי א ֹת וֹ וְהִר ְבֵּיתִי אֹתו ֹ, ב ִּמְאֹד מְאֹד: ש ְׁנֵים עָש ָׂר נְשִׂיאִם יוֹלִיד, וּנְת ַתִּיו לְג וֹי גָּ ד וֹל.

[20] ופי אסמאעיל קד סמעתך הא אנא קד בארכתה לאתֹמרה ו אכתֹרה גדא גדא ו אתֹני עשר שׁריפא יולד ואגעל מנה אמת עטֹימת

[20] وفي اسماعيل قد سمعتك ها انا قد باركته لاثمره و اكثره جدا جدا و اثني عشر شريفا يولد واجعل منه امة عظيمة.

سفر التكوين الاصحاح 17/ الفقرة20

[2] וַיֹּאמַר, יְהוָה מִסִּינַי בָּא ، וְזָרַח מִשֵּׂעִיר ،לָמוֹ--הוֹפִיעַ מֵהַר פָּארָן,

[2] וקאל אללהם אלדֹי תגלא לנא מן טור סיני ואשׁרק בנורה מן גבל שׁעיר ולוח בה מן גבל פארן

[2] وقال اللهم الذي تجلى لنا من طور سيني واشرق بنوره من جبل شعير ولوح به من جبل فارن

וְאָתָה מֵרִבְבֹת קֹדֶשׁ ; מִימִינוֹ, אֵשׁדָּת (אֵשׁ דָּת) לָמוֹ.

ואתא רבואת אלקדס בשׁריעת נור מן ימינה להם.

واتى ربوات القدس بشريعة نور من يمينه لهم.

سفر التثنية 33:2

سفر المواريث تاليف سعديا الفيومي لغته عربية وحرفه عبري :

جامع الالفاظ تاليف داود بن ابراهيم الفاسي :

كتاب بستان الأُكُل تاليف نثانئيل بن الفيومي

אלפצל אלסאדס

الفصل السادس

פי דֹכר פצֹל אלמסיח (ם הרה יגלה ואלישׁועה) עגל אללה בדֹלך (וסיסא) ברחמתה ،

في ذكر فضل المسيح (م هره يجله واليشوعه) عجل الله بذلك ( (ושׁישׁא) برحمته ،

אעלם יא אכֹי ופקנא אללה ואיאך אלא רצֹאה אן הדֹא אלפצל שׁריף אלמקדאר ומערפתה מן אגל אלעלום

اعلم يا اخي وفقنا الله واياك الى رضاه ان هذا الفصل شريف المقدار ومعرفته من اجل العلوم

ודֹלך נריד אן נדֹכר טרפא מן פצֹילת אלמסיח ומא קד כֹצה אללה בה מן אלפצֹאאל עלא מן תקדמה מן אלאנביאא אלסאבקין .

وذلك نريد ان نذكر طرفا من فضيلة المسيح وما قد خصه الله به من الفضائل على من تقدمه من الانبياء السابقين .

אעלם באן קד כלמנא פי אול אלכתאב בדֹכר גוד אללה סבחאנה ואנעאמה עלא אלעקל אלאול

اعلم بان قد كلمنا في اول الكتاب بذكر جود الله سبحانه وانعامه على العقل الاول

באבדאעה איאה כאמלא תאמא עלא אופא עֹאית ואבלג נהאית פצאר גנס אלאגנאס וענצר אלענאצר פהו עקל ועאקל ומעקול .

بابداعه اياه كاملا تاما على اوفا غاية وابلج نهاية فصار جنس الاجناس وعنصر العناصر فهو عقل وعاقل ومعقول .

פאמא עקל למא אנעקלת פיה גמיע אלאשׁיאא אלדֹי אפאדה איאהא מבדעה גל גלאלה .

فاما عقل لما انعقلت فيه جميع الاشياء الذي افاده اياها مبدعه جل جلاله .

ועאקל למא עקל דֹאתה ונזה מבדעה ען גימע אלצפאת אלתי ראהא פי דֹאתה .

وعاقل لما عقل ذاته ونزه مبدعه عن جيمع الصفات التي راها في ذاته .

ומעקול מן סואה וממן דונה פי אלרתבת והי אלנפס אלכלית אלתי פאצֹת מנה ואנבעתֹת ענה .

ومعقول من سواه وممن دونه في الرتبة وهي النفس الكلية التي فاضت منه وانبعثت عنه .